Beroering rond landgoed Elswouthoek

Voor de zoveelste keer vormt dit in de raad van september een hoofdschotel. PvdA en GroenLinks kaarten de kwestie Elswouthoek aan in de vorm van een interpellatie. Dit is hét instrument om het college gedetailleerd aan de tand te voelen over een kwestie. De oorsprong van het verhaal vormt een plan van de eigenaren om het vervallen landgoed te revitaliseren en bovendien een tweede woning te bouwen voor een gezin. Deze woning zal worden gerealiseerd volgens ecologische uitgangspunten en zorgvuldig in het gebied worden ingepast. Niet alleen wordt bij het plan een gerenommeerd landschapsarchitect aangetrokken, maar wordt het ook eerst voorgelegd aan de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed. Wel wijkt het plan af van het bestemmingsplan. Alleen de raad kan instemmen met een wijziging. Eind 2011 wordt de zaak aan ons voorgelegd, echter met een negatief advies van het college. Met GroenLinks dienen wij een amendement in om dit om te buigen naar een positieve beslissing. Omdat het college beloofd opnieuw met de eigenaren in overleg te gaan en een vooradvies over het plan te vragen aan de provinciale commissie die daarover gaat, wordt het amendement aangehouden. Dit is het begin van een verhaal waar Kafka nog een puntje aan kan zuigen. Van alles komt er voorbij, waarvan het Leitmotiv  de continue tegenwerking is door het college. De beperkte omvang van deze column laat helaas geen uitputtende beschrijving toe.

Achtereenvolgens vinden er twee bemiddelingspogingen plaats die ieder de nodige tijd vergen. We schrijven april/mei 2013. Ondertussen lopen de klachtenprocedures moeizaam, worden de eigenaren in een rechtszaak in het gelijk gesteld (waar tegen de gemeente dan weer beroep in stelt) en – als klap op de vuurpijl – komt boven drijven dat de gemeente telefoongesprekken heeft opgenomen zonder dit te melden aan de gesprekspartner, een der eigenaren. Tussendoor “ verhoogt de gemeente de sfeer” door de eigenaren een last onder dwangsom op te leggen over het herstel van twee huisjes die zijn aangewezen als monument.

De regie vanuit de gemeente is ver te zoeken. De gemeente faalt in zijn rol van overheid die het vertrouwen van de burger heeft. Door stelselmatig – zacht uitgedrukt – ongelukkig te handelen, niet alleen vanuit beleidshandelen maar ook door de wijze van communiceren, is een heel complex dossier ontstaan. Uit de interpellatie door zowel GroenLinks als wij – Thera Wolf voert als fractievoorzitter het woord – komt een onthutsend beeld naar voren van een ontkennende en ontwijkende gemeente, die zeker niet bij machte is de welhaast Gordiaanse knoop van emoties, feiten en non-feiten te ontwarren. Men weet zich hierbij in de rug “gesteund” door de grootste fractie in de Bloemendaalse raad, de VVD. Deze fractie legt de bal uitsluitend bij de eigenaren van Elswouthoek, die door hun gedrag de gemeentelijke organisatie dol zouden draaien.

De kosten van de bemiddeling zijn inmiddels opgelopen tot 152.000 euro. Onlangs is een externe accountmanager aangesteld, die natuurlijk ook niet gratis is. Die heeft overigens niet als taak om een oplossing te zoeken, maar om via hem alle communicatie tussen de eigenaren en de gemeente te kanaliseren.

Na – wederom – een moeizaam begin ligt het dossier nu bij het instituut De Nationale Ombudsman. Hij heeft beide partijen bij voorbaat gevraagd zich te onthouden van alle acties die een oplossing in de weg staan. Wij hebben er een hard hoofd in of dit laatste überhaupt lukt, maar zien het resultaat van zijn werk tegemoet. Erg optimistisch zijn we niet.

Henk Schell